Zoals jullie misschien wel merkten, is het de laatste tijd wat rustig op Glambeauty. Dit komt doordat we twee weken geleden afscheid hebben moeten nemen van onze lieve hond Robin, daardoor was de zin voor schrijven een beetje weg. Mensen die mij al langer volgen weten denk ik wel hoeveel Robin voor mij betekende. Ze kwam ten slotte ook iedere editie voor in een kijkje in mijn leven.
Robin had al langere tijd last van ouderdomskwaaltjes. In de 14 jaar dat ze bij ons geweest is, heeft ze veel meegemaakt. Maar Robin was een sterke hond en kwam overal weer bovenop. Behalve de laatste weken. Ze kampte al een tijdje met een sterke achteruitgang van haar nieren. Ze wilde het speciale nierdieet niet eten, omdat er weinig smaak aan de brokken zat. We probeerden dit wat smakelijker te maken door er ander eten bij te doen. We hebben van alles geprobeerd, kippenbouillon, kipfilet, bonen en ga zo maar door. Dit hielp meestal voor een tijdje, maar daarna was ze dat ook weer zat. Maar omdat ze nog gewoon opgewekt was, dronk en vrolijk rondliep, zagen we het positief in.
Tot een aantal weken geleden. Midden op de dag kreeg Robin een herseninfarct. Op dat moment zat ik op school, maar een half uur later kwam ik thuis en zag dat het heel slecht ging met haar. Ik heb nog nooit zoiets meegemaakt, het was gewoon akelig om te zien. Gelukkig heeft Robin zelf niks van deze aanval meegekregen. Alleen voor ons was het erg heftig. Ze jankte, kon niet opstaan of lopen, lag op de grond en maakte liggend rondjes. De dierenarts vertelde ons dat we moesten afwachten, we moesten afwachten hoe Robin uit deze aanval zou komen. Na een aantal uur ‘afwezig’ te zijn geweest, leek Robin weer een beetje te ontwaken. Langzaamaan kwam ze bij en begon ze ons weer te herkennen. Ze krabbelde zelfs weer omhoog en na een tijdje kon ze weer lopen. Ze viel weliswaar nog een paar keer om, maar ze stond weer rechtop. Dat bewees maar weer eens hoe sterk Robin was en hoeveel wilskracht ze had.
De week erna was Robin niet helemaal meer de oude. Ze was wat afwezig, wilde wederom niet eten en op sommige momenten werkten haar achterpoten niet mee. Op dat moment zagen we Robin echt ‘oud’ worden. Alsnog was ze opgewekt en vrolijk, maar veel kracht zat er niet meer in. We wisten niet hoe lang het nog zou duren, maar in ons achterhoofd wisten we dat Robin nu echt niet lang meer kon.
Anderhalve week na haar herseninfarct, kreeg ze er nog een. Op dat moment wisten we dat het niet meer ging. Robin keek ons zo hulpeloos aan en we wilden niet dat ze ging lijden. We hadden geen idee of ze uit deze aanval zou komen en als dat het geval was, hoe ze er dan aan toe zou zijn. Van de dierenarts hadden we van tevoren al een medicatie gekregen die we moesten toedienen als Robin weer een aanval zou krijgen. Hierdoor zou ze niet gaan stuiptrekken en wat rustiger worden. Dit hebben mijn ouders toen aan Robin gegeven. Ze werd daardoor rustiger, maar je zag aan haar dat ze helemaal op was. Op dat moment hebben we met z’n allen de meest lastige keuze gemaakt. We zouden Robin laten inslapen.
Dit alles gebeurde op donderdag 20 maart. Het is echt in een waas aan me voorbij gegaan. ’s Ochtends was Robin nog vrolijk en aanwezig en aan het eind van de middag hadden we haar begraven. De dierenarts is bij ons thuisgekomen om Robin te laten inslapen. We waren er met de hele familie bij, wat we allemaal erg fijn vonden. Normaal duurt het 5 tot 10 minuten voordat een hond is ingeslapen, bij Robin duurde het maar 20 seconden. Het bewijs dat ze niet meer kon. Ze was gewoon op. We wilden dat Robin een mooi plekje zou krijgen. In de buurt van waar ik woon is een speciale dierenbegraafplaats. Deze plek ligt midden in de bossen en is heel mooi aangelegd. Hier kan je dier begraven worden. Je kan zelfs een grafsteen laten plaatsen, maar dit vonden wij too much. Wij hebben Robin begraven onder het mom ‘terug naar de natuur’. Een maand lang is haar graf zichtbaar en daarna wordt het platgemaakt. Het is dan niet meer zichtbaar, maar je kunt wel nog altijd terug naar die plek. En dat is een fijn idee, dat je nog een keer bij Robin op bezoek kan als je dat wil, ze zal daar namelijk altijd blijven liggen.
Sinds we afscheid hebben moeten nemen van Robin is het thuis leeg en saai. Het verdriet bij ons is enorm. 14 jaar lang was ze mijn beste maatje en dat zal ze ook altijd blijven. Het was een echte knuffelkont. Robin heeft 14 prachtige jaren geleefd, waarbij ze nooit lang alleen is geweest. Altijd ging ze mee op vakantie en was er iemand bij haar. Het was echt een familielid en we zullen haar missen. Rust zacht lieve Robin.
61 reacties
Veel sterkte!! Is vast weer even wennen, zo zonder.
Dank je wel Tessa. Het is vreselijk leeg thuis zonder Robin.
Wat ontzettend mooi geschreven ! Krijg helemaal een brok in mij keel, pff..
Nog steeds heel veel sterkte lieverd ♡
♡
Heel veel sterkte. Ik weet hoe zwaar het is om een dierbaar huisdier te verliezen.
Dank je wel Fleur!
Jeetje.. ik voel tranen in de hoeken van mijn ogen want ik weet precies hoe jij je voelt.. echt verschrikkelijk 🙁 Het is bij mij nu twee jaar geleden en ik voel nog steeds de leegte van mijn overleden hondje die vanaf mijn 5 tot 17 jarige leeftijd bij mij is geweest en alles voor me was. Ze had al een hartruisje door haar gebitje waar ze al vanaf jongs af aan last van had maar naarmate ze ouder werd, werd dat steeds erger en kreeg ze ook een hartaanval en op een gegeven moment was ze gewoon op. En al heb ik nu twee andere hondjes, ze blijft altijd in mijn hart en ik zal haar nooit vergeten. Probeer maar te denken zoals ik denk dat Robin nu geen pijn meer heeft en samen met alle andere hondjes in de hemel is en naar je kijkt en altijd van je blijft houden en jij van haar houd. Ik wens je heel veel sterkte want het is gewoon een hele zware rot tijd maar het wordt beter, het heeft tijd nodig. Je zal haar nooit vergeten en dat weet ze! Liefs Kayleigh
Wauw Kayleigh, wat een ontzettend lieve reactie <3 Wat vervelend dat jij hetzelfde mee hebt moeten maken, je kan weten hoe lastig het is. Het belangrijkste vind ik ook dat Robin geen pijn meer heeft en nu gewoon kan rusten, hoe lastig het ook voor ons is. Heel erg bedankt voor je reactie. X
Ah wat erg! Echt vreselijk om afscheid te moeten nemen van je lieve beestje..
Veel sterkte! X
Dank je wel Ramona! X
Sterkte!
Dank je wel!
Ahh ik had al zoiets meegekregen ja 🙁 echt erg zoiets, maar op een gegeven moment kun je niets anders. Sterkte x
Dank je wel Mariska!
Ik weet precies hoe je je voelt, wij hebben een half jaar geleden afscheid moeten nemen van ons maatje. Je kunt je van tevoren geen voorstelling maken van de leegte en de stilte die je geliefde maatje achterlaat. Een maatje wat al die jaren, zo lang, onderdeel heeft uitgemaakt van jullie leven en van jullie gezin. Ik wens jou en je familie heel veel sterkte om dit verlies een plekje te geven. Hopelijk mogen de vele mooie herinneringen aan Robin een klein vorm van troost zijn. Liefs…
Dank je wel Natasja <3
Ahh wat erg, zit het gewoon met tranen in mijn ogen te lezen…. Heel veel sterkte!
Dank je wel Mandy!
Awh, heel veel sterkte!
Dank je
Sneu, is toch een familielid dat je kwijt raakt eigenlijk… sterkte! Liefs
Dank je wel Maxime
Ah god jeetje. Sterkte meid. Vreselijk zijn dit soort dingen, heb spontaan tranen in m’n ogen.
Dankje <3
Wat verdrietig Danique :-(! Ik heb echt de tranen in mijn ogen staan, omdat ik weet hoe belangrijk een hond kan zijn. Het is echt onderdeel van het gezin, net alsof het een mens is. Wij hebben zelf ook zo’b band met Juup – altijd overal mee naar toe. Mijn best maatje, zit altijd op me te wachten. Het is heel verdrietig dat zoiets speciaals er dan niet meer is. Heel veel sterkte in deze moeilijke tijd, probeer het mooie te onthouden <3 dat zijn vast heel veel dingen! X
Dank je wel voor je lieve reactie Alyssa <3
Oh nee, Robin :'(
Ik smelt altijd weg als ik als ik haar foto’s zie.
Zo een troetelgezichtje 🙂
(Nu moet ik terugdenken aan toen mijn konijn in mijn armen is gestorven… Als ik me wat minder voel, mis ik hem toch hoor. Hij kon me happy maken.)
Gek he, hoe huisdieren je zo vrolijk kunnen maken! <3
Ja, dat is waar.
Hoe klein ze ook zijn, ze doen toch iets met je 😉
Een nieuw huisdier kan het vorige niet vervangen want je zoekt toch steeds naar gelijkenissen etc.
Knuffel!
Jeetjee. Heel veel sterkte ik weet wat je doormaakt. Zo ben ik ook paar jaar geleden mijn hondje gevonden hy was ook 14 jaar geworden
Dank je wel!
Aaah jeetje sterkte meid ik weet hoe je je voelt ik had dat bij mijn kat die was 16 jaar!!!! Heel veel sterkte en hopelijk heb je snel weer plezier in bloggen
Dank je wel Manon!
Jeetje Danique wat een verhaal!
Ik heb ook een cockertje die me op dit moment met grote puppyogen aanstaard. Ze is nu 3 jaar en heeft al vele operaties aan ogen, oren en darmen gehad en is nu blind. Na elke tegenslag lijkt het wel of deze hondjes er sterker uitkomen, altijd zo ontzettend vrolijk en zo lekker eigenwijs! Ik was in het begin heel bang voor honden maar nu kan ik me niet meer voorstellen hoe het zonder haar is. Ik heb echt met tranen in mijn ogen dit zitten lezen met een knuffelbeestje langs me. 14 jaar is een super mooie leeftijd voor een hondje. Rust zacht Robin en heel veel sterkte Danique!
XX Lieke
Dank je wel voor je lieve berichtje Lieke <3 Wat ontzettend leuk dat je een lief cockertje hebt! Geniet er maar van! X
Arm beestje 🙁 maakt me altijd zo sad zulke verhalen. Heel veel sterkte meis! ♥
Dank je wel!
Ah wat super sneu. Dit is nooit leuk! Veel sterkte meid X
Dank je wel Marloes!
Ahw Danique met tranen in mijn ogen heb ik je verhaal gelezen… Heel veel sterkte de komende tijd voor jullie hele gezin! Ze zeggen dat tijd wonden heelt en ik hoop dan ook zeker dat dat voor jullie het geval is. Het mag in ieder geval gezegd worden dat jij volgens mij het liefste baasje was dat Robin zich ooit had kunnen wensen, houd dat in gedachten he? Dikke knuffel van mij, ik denk aan je!
Awh, dank je wel lieve Joyce <3
Lieve Danique,
Met tranen in mijn ogen dit berichtje gelezen.. weet niet goed wat te zeggen maar weet dat ik aan je denk en er voor je ben.. Xxxxx
Dank je wel lieve Helen <3 Super lief van je!
Sterkte, ik heb een paar weken geleden kort achter elkaar mijn bejaarde katten moeten laten inslapen, het is dan ineens zo stil in huis en je merkt gewoon dat er wat mist wat het huis compleet maakt. Robin heeft in ieder geval alles gehaald uit het leven en heeft een mooie leeftijd weten te bereiken dus daar moet je maar aan denken als je haar mist en denk aan alle mooie momenten niet aan de minder mooie. 😉
He wat vervelend van je katten. Dank je wel voor je lieve berichtje!
Wat vreselijk. Je hebt het wel erg mooi geschreven, ik heb de tranen in mijn ogen staan. Ons hondje is ook 14 jaar, en je ziet wel dat hij ouder wordt, maar gelukkig gaat het wel goed met hem. Het is echt vreselijk als je je hond ( of een ander huisdier) moet laten inslapen, dat blijft gewoon zo vreselijk moment. Op een gegeven moment hoort een hond gewoon bij je leven en ken je hem door en door. Sterkte <3 ♥
Dank je wel voor je lieve reactie Miranda!
Wat ontzettend naar om te lezen. We zagen haar altijd in je foto’s en je was duidelijk dol op haar! Ik weet heel goed hoe je je voelt aangezien wij onze kat deze week ook hebben laten inslapen. Veel stekte met het gemis!
Awh Geanne wat ontzettend vervelend van je kat. Jij ook heel veel sterkte <3
Super veel sterkte toegewenst, gelukkig heeft ze een mooi leven gehad bij je!<3 xx
Dank je wel!
Gats…. Wat vervelend. Je hecht je toch enorm, en veertien jaar is lang…
Sterkte hee! <3
Virituele knuf.
Dank je wel Josanne!
Ah… sterkte meid! Dikke knuf van mij!
Dank je wel Mirthe
Jeetje, wat een verhaal. Het lijkt me verschrikkelijk om te zien hoe zo’n lieve hond achteruit kan gaan. Ik word er verdrietig van! Ze heeft nu rust en ook geen pijn meer. En ik weet zeker dat ze een heel mooi leven heeft gehad bij jullie thuis. Altijd die lieve foto’s die je plaatste. Gelukkig heb je die om terug te denken aan een mooie tijd. Ik wens jou en ook je familie heel veel sterkte om dit verlies een plekje te geven. Dikke knuffel! <3
Dank je wel voor je lieve reactie Gerrianne <3
Oef, dat is heel erg naar. Vijf jaar hebben we de hond waarmee ik opgegroeid ben ook moeten laten inslapen. Vreselijk verdrietig was dat. Gelukkig ga je je na een tijdje toch focussen op alle mooie dingen die je met dat beestje hebt meegemaakt. Inmiddels hebben wij een nieuwe hond, maar ik heb hem nooit gezien als een vervanging voor de oude. Dat kan ook niet. Het is gewoon een ander dier waar ik evenveel van hou en evenveel plezier mee heb.
Super veel sterkte en koester de mooie momenten!
Heel erg bedankt voor je reactie Anouk, erg lief!
Lieve Danique,
Je verhaalt maakt mij aan het tranen, ik heb helaas al 2x afscheid moeten nemen van 2 hele lieve vriendjes. De eerste keer maakte ik het niet bewust mee maar de tweede keer van mijn labrador Max wel. Ik weet het nog zo goed, ik was 10/11 jaar maar ik zou dat moment nooit meer vergeten. Het verhaal van jou raakt mij daarom ook diep, ik weet hoe het is om een goede vriend te verliezen want als je eenmaal een hond hebt is niets maar dan ook niets meer betrouwbaar dan je hondje.
Ik hoop dat je het ooit een plekje kunt geven maar ik weet ook dat het verdriet de eerste maanden heftig kan zijn, wat mij destijds hielp was om een brief te schrijven aan Max, ik heb die toen ik er klaar voor was op de plek gelegd waar hij lag. Enig sinds afgesloten maar niet helemaal. Mijn nieuwe labrador Sam kwam 20 dagen na het overlijden van Max ter wereld en hoewel het de pijn zeker verlicht is Sam net te vroeg gekomen om het helemaal te verwerken..
Heel veel sterkte lieve Danique, Robin was en is nog steeds een mooie hond en wat een bofkontje met jou als baasje <3.
Wat een lieve reactie Bernadet. Heel erg bedankt <3